Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is, de nachtegaal van Milaan doet dat iets luidruchtiger dan enig ander dier en persoon. Veel gedoe om niks in deze Shakespeariaanse detective. Waar veel draait om zien en gezien te worden. Iedereen lijkt wel verdacht omtrent de diefstal van Castafiores juwelen. Terwijl Jansen en Janssen de mogelijke dader op de rooster leggen, is het Kuifje die de gepofte kastanjes uit het vuur haalt. Hergé herhaalt en herhaalt met de clichés die steeds bevestigd worden. Niet één keer slagerij van Kampen aan de lijn. Niet één keer Jansen en Janssen die zich verspreken. Niet één keer Zonnebloem die hardhorig zijnde niet goed interpreteert wat men hem vertelt. Niet één keer een bewoner van Molensloot die over de gebroken trap struikelt. Niet één keer de reparateur die de klant aan het lijntje houdt. Het principe van de running gag(s) tot in den treure uitgemolken. Verspreid over het album gaat dat nog, wanneer Hergé echter Zonnebloems nieuwste uitvinding, een kleurenTV toont, is het hek helemaal van de dam. Bijna twee volle bladzijden met psychedelische variaties. Wat een drukdoenerij. Het toneelstuk in De juwelen van Bianca Castafiore is dan ook iets te theatraal.
- Arctica 5 ***
- Kuifje 21 HC ***
- Kuifje 21 SC ***
- Kuifje kleuren-facsimilés 21 ***
- Love 1 (herdruk) ****½
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten