De film van Ome Willem: Bowling for Columbine

Toch wel straffe documentaire met een zwartgallige ondertoon. Michael Moore heeft slechts één idealistisch doel: Amerika te kijk zetten wat betreft hun enorm gebrek aan verantwoordelijkheid met betrekking tot wapens. Het begint al opzienbarend bij het openen van een bankrekening bij een specifieke 'kas'. Je krijgt er zo maar eventjes een geweer bij. En daarna ga je eenvoudigweg naar de supermarkt om aanvullend je kogels te kopen! Het gebrek aan regulering zorgt voor opzienbare feiten. Nochtans loopt Moore ook langs bij bovenbuur Canada waar wapens even ingeburgerd zijn er er toch minder geweld uit voortvloeit. Dus niet alleen wettelijk gezien schort er iets, ook maatschappelijk er het fenomeen van angstinboezeming (via de media en de politiek) die ervoor zorgen dat de Amerikaan zijn eigendomsrecht voortdurend laat gelden. Ikke en de rest kan stikken.
Natuurlijk geeft Moore de documentaire de richting die hij wil en slaagt hij in de opzet om de Amerikaanse banaan te schillen. Met als hoogtepunt voor het einde bewarend: het bezoekje bij Charlton Heston. De ultrarechtse rakker gaat in eerste instantie het duel aan, eens Moore de overhand neemt druipt hij schrijnend af in zijn eigen huis.
In eenzelfde optiek kan je denken dat het leven buiten de vier muren van je eigen huis supergevaarlijk is en dat buitenkomst af te raden valt, met zulke vooroordelen kan je je moeilijk bevrijd voelen en manifesteer je die paranoïa door je te wapenen. Letterlijk. En dat kan weer gevolgen hebben wanneer je er onverantwoord mee omgaat.
Bowling for Columbine, een mooie in memoriam voor de jongeren die neergemaaid werden in de Columbinese school.
Een rommelmarktkoopje (1).
Bowling for Columbine. Michael Moore. 2002. ****