woensdag 7 september 2011

De gevallen engel

Ben Templesmith maakt het zich vaak gemakkelijk door de copy-paste te hanteren om conversaties te 'stofferen' met beelden (het gesprek met Jeff met zijn zelfmoordbom rond het middel). De repetitiviteit zorgt dan wel voor een strakke indeling en sfeervolle enscènering, met hier en daar af en toe een klein beetje variatie, zou hij de lezer ontraadselen. Nu ben je eerder bezig met de zeven verschillen te zoeken die er niet zijn. Die beperktheid uit zich ook in de tekeningen. Geen extravagante decors, minutieuze achtergronden. Al klinkt dit vrij povertjes, eens je in Fells wereld gezogen wordt, merk je d'r haast niks van. De efficiëntie van de Ellis-Templesmith-samenwerking zorgt voor het noodzakelijke in-het-vel-kruipen-gevoel. Met één verschil. Terwijl wij beetje bij beetje samen met Fell diens nieuwe omgeving beter (leren) kennen, krijgen door de interactie met mondjesmaat info over de politieman zelf. Inspecteur Fel is immers niet voor niks 'gevallen'. In het beklemmend gestoorde Welkom in Snowtown zie je de zwarte sneeuw dwarrelen met daarin duidelijk bloeddoorlopen voetstappen. De mens laat zijn spoor achter.
- Buddy Longway 21 **
- Bunbun ***
- Fell 1 ****
- Grappigste avonturen van Donald Duck Nr. 30 ****
- Grappigste avonturen van Donald Duck Nr. 31 ***

Geen opmerkingen: