vrijdag 11 februari 2011

Wat zijn ze flexibel: The Expendables

Volledig over de top met actiegerichte sequenties blaast Stallone met veel bombardie letterlijk het genre op. Geen dirty dozen of het groeperen van een hechte bende vechtersbazen, wel net de confrontatie tussen stoere rakkers onderling. Bruce Willis is het intelligentst en speelt enkel de intermediair die niet over daken hoeft te springen om zichzelf te bewijzen. In een Tarantino-achtige rol (Mister Church) is hij de opdrachtgever. Jason Statham is de lijdende held die gebukt gaat onder liefdesverdriet. De stoere bink begrijpt haar onbegrip niet en kan zich nadien toch uitleven via een robbertje in elkaar slaan. Ook Stallone hervindt bepaalde menselijke waarden wanneer Mickey Rourke in huilen uitbarst over het verliezen van diens geweten. Had hij het maar eerder geweten!
Dé topscènes bevinden zich respectievelijk vanaf minuut 20 en 50 van de lange speelfilm. De eerste wanneer Arnold Schwarzenegger opduikt en zijn mercantiele geest opzijzet om zich op andere zaken te concentreren, het verbale gevecht tussen Sly en Arnie is een ware liefdesverklaring. Tijdens de tweede is het ster Jet Li die zich tekort voelt gedaan door zijn opdrachtgevers (teamgenoten). Zo'n ukkie zou immers dubbel zo veel moeten verdienen omdat hij dubbel zo hard moet werken. De film had méér van deze fun moeten bevatten.
De ster (naast Arnold) is echter Eric Roberts die dankbaar gebruikmaakt van het de slechterik-cliché. Ultrawreed en meedogenloos hangt hij de bastaard uit. Zwartwitter kan niet.
Het grote minpunt van de film is het extreme geweld dat gehanteerd wordt.
The Expendables. Silvester Stallone. 2010. ***.

Geen opmerkingen: