woensdag 8 april 2009

De fillem van Ome Willem: het syndroom van Black Hawk Down

Oké, de derde keer had de film al een minder ontroerend effect. Vraag is: speelt Scott echt in op de emoties, zoals Stone deed met Platoon? Geen overdreven heroïsme (buiten een onderkoelde Eric Bana), wel harde -verbloemd Amerikaanse- feiten. Dat oorlogvoeren niet altijd rozengeur en maneschijn is, wordt hier voor de zoveelste keer bewezen. Scott zorgt voor en mooie designer-anti-oorlogsfilm. De gruwel is niet om aan te zien. Of net wél. Met die prachtige fotografie en de opzwepende muziek van Hans Zimmer moet je wederom vaststellen dat ook afgrijselijke beelden mooi kunnen zijn. Dompel je onder in een vechtende, Somalische hel. Wie weet kom je er ooit levend uit terug. Efficiënt gemaakt. Bizar om Ewan -Obi-Wan- McGregor als rookie te zien.
Black Hawk Down. Ridley Scott. 2001. ***½

Geen opmerkingen: