The Bourne Ultimatum

Wanneer je naar The Ultimatum afzakt, voel je jezelf als Jason Bourne: met een enorm gat in je geheugen betreffende alles wat voorafging. Je krijgt hier en daar wel een flard uit het verleden voorgeschoteld. Gelukkig kunnen we ons ook beroepen op een degelijke XIII-kennis, van Hamme durfde wel eens elders in de inspiratiepot te roeren en wie weet haalde hij de mosterd bij Ludlum vandaan? D'r is maar één man die daar nooit op zal antwoorden. Of toch, Jean? De Franse Wikipedia laat duidelijk "est inspiré de plusieurs romans de Robert Ludlum" neerschrijven, op haar beurt geronseld van de niet-officiële XIII-site. Paul Greengrass maakte enorm veel indruk met United 93. Een pakkende weergave van een heroïsche interventie, behoorlijk chaotisch gefilmd alsof je zelf op de eerste rij zat. Omgekeerd evenredig met The Bourne Supremacy. Actie zo gefilmd dat je absoluut geen overzicht kan bewaren. In het derde luik is het niet anders. De vechtscène in het kamertje te Tangiers is spectaculair, maar wie slaat wie, op welke manier, wie lijdt er het hardst onder? Niet dat ik kennis wil opdoen om in de boksring van me af te kunnen bijten, wel om te begrijpen waar je vijf minuten naar hebt gestaard. Bovendien smeek je bijna dat de steadycam terug zijn intrede doet. Na vertoning voelde ik me koning Albert, schokgewijs knikkend...